e-κθεση παλαιών αντικειμένων Βαμβακούς

ANEMH. Ένα από τα πλέον απαραίτητα όργανα της παραδοσιακής υφαντικής τέχνης. Ένα ξύλινο εργαλείο, στο οποίο τέντωναν τις κούκλες του νήματος για να τις τυλίξουν σε κουβάρι ή σε μασούρι. Η ανέμη περιστρεφόταν ξετυλίγοντας το νήμα.

ΛΥΧΝΑΡΙ. Αποτελούσε το φωτιστικό καθημερινής χρήσης για τους Βαμβακίτες, πριν την ανακάλυψη του ηλεκτρικού ρεύματος και το μόνο που χρειαζόταν ήταν λάδι και λίγο βαμβάκι για το φυτίλι. Ήταν κατασκευασμένο από πηλό ή πέτρα και προπολεμικά από χαλκό ή σίδερο ή και γυαλί. Πρόκειται για ανακάλυψη από την αρχαιότητα.

ΚΛΕΦΤΟΦΑΝΑΡΟ. Όταν πλησίαζε το Πάσχα, τις παλιές εκείνες εποχές, τα παιδιά έφτιαχναν όπως – όπως κλεφτοφάναρα και τα κρατούσαν τη νύχτα στους Χαιρετισμούς και τα βράδια τις Μεγάλης Εβδομάδας ως την Ανάσταση. Φυσικά, τα κρατούσαν στο παρελθόν και οι κλέφτες, όπως μαρτυρά και η ίδια η λέξη.

Αριστερά προς τα δεξιά: ΚΑΣΜΑΣ, ΠΕΛΕΚΥΣ, ΨΕΚΑΣΤΗΡΑΣ, ΣΟΥΓΙΑΣ, ΔΡΕΠΑΝΙ Ο κασμάς ήταν εργαλείο για σκάψιμο που χρησιμοποιήθηκε για το σκληρό έδαφος της Βαμβακούς. Είχε ξύλινο στέλεχος και σιδερένια κεφαλή, η μια πλευρά της οποίας είναι μυτερή και η άλλη πεπλατυσμένη. Ο Πέλεκυς ή Τσεκούρι ήταν εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε στο κλάδεμα της ελιάς από τους Βαμβακίτες που το χειμώνα ξεχειμώνιαζαν στον Κλαδά. Μια μεταλλική σφηνοειδής κεφαλή με πλατιά λεπίδα ακονισμένη στο ένα άκρο σε ξύλινο στειλιάρι. Ο ψεκαστήρας ήταν συσκευή για τις αγροτικές εργασίες για διασπορά υγρών ή αερίων προϊόντων στις καλλιέργειες, κυρίως στην αμπελουργία. Ο σουγιάς, ένα μικρό σπαστό μαχαίρι με λάμα που κλείνει και μπαίνει σε ξύλινη χειρολαβή, χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο στην αμπελουργία και άλλες αγροτικές εργασίες. Από τους νεολιθικούς χρόνους μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα ο θερισμός γινόταν με το δρεπάνι. Είχε κοντή ξύλινη λαβή και χρησίμευε στο θερισμό των ψηλών σταχύων. Μάλιστα, σε διάφορες περιοχές χάρασσαν με το δρεπάνι έναν κύκλο, που περιελάμβανε τα τελευταία στάχυα.

ΨΥΓΕΙΟ & ΛΑΔΟΥΣΑ. Την εποχή που δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα σε κάθε σπίτι, τα νοικοκυριά συντηρούσαν τα τρόφιμα τους σε αλάτι. Αργότερα, ήλθε ο πάγος και το πρώτο ψυγείο, πολύ διαφορετικό από αυτά που ξέρουμε σήμερα, έκανε την εμφάνιση του. Ένα ψυγείο χωρίς ηλεκτρικό, με τον πάγο να τοποθετείται σε ειδική θήκη στο επάνω μέρος τους, και τα τρόφιμα σε ντουλάπι ακριβώς από κάτω. Η Λαδούσα, από την άλλη, ήταν ένα αδιαφανές μεταλλικό δοχείο για τη μεταφορά και την αποθήκευση του ελαιολάδου. Συχνά, δινόταν κατά το παρελθόν ως προίκα στις νύφες.

ΑΣΚΟΣ, ΚΑΡΔΑΡΑ, ΦΑΝΑΡΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ & ΤΕΝΤΖΕΡΗΣ Ένα δοχείο κατασκευασμένο από δέρμα κατσίκας που έχει υποστεί ειδική επεξεργασία είναι ο ασκός. Χρησίμευε στη μεταφορά υγρών, όπως ήταν ο μούστος ή το κρασί. Τη δεκαετία του ’50, οι Βαμβακίτες χρησιμοποιούσαν το φανάρι τροφίμων. Κοιτάζοντας το μοιάζει με κλουβί κι έτσι το έλεγαν στην περιοχή το φανάρι. Σε αυτό αποθήκευαν τα τρόφιμα και τα προστάτευαν από τις μύγες και τα άλλα … ζούδια. Ο γαλατάς γέμιζε την καρδάρα και χτυπούσε το γάλα, με ειδικό χτυπητήρι, για να αφρίσει. Έπαιρνε με την τρυπητή κουτάλα, την πόχα όπως την έλεγαν, τον αφρό. Τον ζέσταινε σε ένα δοχείο κι έτσι έβγαζε το γνήσιο βούτυρο. Τέντζερης από το τουρκικό tencere. Μία χάλκινη κατσαρόλα που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στη Βαμβακού και στην ευρύτερη περιοχή του Πάρνωνα κυρίως το 19ο αιώνα.